تو را میستایم با اینکه میدانم تو برای من نیستی  

تو را دوست دارم

 با اینکه میدانم به وجود من احتیاجی نداری

تو را دوست دارم با اینکه میدانم روح و جسم تو متعلق بدیگری است

صدایت را دوست دارم با اینکه میدانم برای من نمی خوانی

سیمایت را دوست دارم با اینکه میدانم مال دیگری هستی

تو را دوست دارم

- گاه دلم میگیرد...

گاه زندگی سخت میشود....

گاه تنها تنهایی ارامش میاورد...

گاه گذشته اذیتم میکند...

این گاه ها...گهگاه تمام روز و شب من میشوند 

آنوقت بغض گلویم را میگیرد 

درست مثل همین روزها....

- تقسیم میکنم سهم روزهای اینده ام را... یا در کنار تو یا در یاد تو...

- کجایی؟!!! تو که نیستی همه میخواهند جای تو را پر کنند...!!!

- انگار در دلم حرفی دیگر باقی نمانده تا برایت بگویم...تنها یک جمله: هنوزم دوستت دارم...

- عمیق ترین درد زندگی دلبستن به کسی است که بدانی به تو تعلق ندارد...

- ترکت میکنم تا هر سه راحت شویم... من.تو و رقیبم! من از قید تو...او از قید من و تو از قید خیانت...!

گاهی حتی با دلتنگیات هم لجبازی میکنی تمام ثانیه هایت هم که تنگ شود هی میگویی الان است که نگرانم شود دیگر باید سراغم را بگیرد گاهی دلت میخواهد دلش را به شور بندازی و به شوق بیایی از این همه خواستن گاهی ……

آرزو دارم ناخواسته به دست آوری آن چیزهایی را که خواسته هایت هستند… آن گونه که با خود بیاندیشی : آیا کسی برایم آرزویی کرده است … ؟! هی پاک می کنم… هی می نویسم… املایم بد نیست ! از تکرار اسمت لذت می برم…

گاهی نباید بخشید کسی را،

که بارها اورا بخشیدی و نفهمید،

تا این بار در آرزوی بخشش توباشد!

گاهی نباید صبرکرد...

باید رها کرد و رفت تا بدانند،

که اگرماندی،رفتن رابلد بوده ای!

گاهی برسرکارهایی که،

برای دیگران انجام میدهی،

باید منت گذاشت...

تا آن را کم اهمیت ندانند...

کابوس میبینم...

ازخواب برمیخیزم تا ب آغوشت پناه بیاورم

      افسوس...

ازیاد بره ام که ازنبودنت به خواب پناه برده بودم

این روز ها از کنار من که میگذری احتیاط کن
هزاران کارگر در من مشغول کارند
روحیه ام در دست تعویض است!
.
.
.
مثل سیگار نصفه افتادم
در جهانی که پمپ بنزین بود…
.
.
.
چـــایــت را بــــنوش ..
نگــــرانِ فـــــردا نــــــباش !
از گنــــدمـــزارِ مـن و تــــو ..
کـــاهــی مــی مــانـــد !
بـــــــرایِ بـــــادهــــا !
.
.
.

مــــــرا کــه هیــچ مقصـــدی بــه نامـــــم ..
و هیــــچ چشمــــی در انتظــــارمـ نیسـت را ! ببخشیـد !
کــه بـا بـودنـــمـ تـــــرافیـک کــــــرده امـ !!

.
.
.
تقــویمِ امـسال هـــم..
بـا تقـــویــمِ پــارسال..
هیـــچ فــرقـی نمیـــکند..
وقتـی..
زنـــدگی..
تــا اطّـلاعِ ثــانــوی ..
تعــطــــــیل اسـت !

.
.
.
بالاتر از سیاهی هم “رنگ” هست …
مثل رنگ این روزهای من !
.
.
.
هــر کــس از ایــن دنـیــا چـیـزی بـرمـیـدارد …
من امـا فـقـطـ ؛
دسـتـــ بــرمــیــدارمــ !
.
.
.

این روزها تلخ می گذرد ، دستم می لرزد از توصیفش
همین بس که :
نفس کشیدنم در این مرگِ تدریجی، مثل خودکشی است
با تیغِ کُند
.
.
.
صندوق صدقات نیست دل من
که گاهی سکه ای محبت در آن بیاندازی
و پیش خدای دلت فخر بفروشی که مستحقی را شاد کرده ای . . .
.
.
.
خدایا فکر کنم سرنوشت منو وسط میدون شهر نوشتی ؛
بس که هرکی به من رسید منو دور زد …
.
.
.

کمی بمان!
کمی به من نگاه کن!
نگاهت تنها دلیل آرامشم است!
در چشمانم نگاه کن
دراین چشمان اشک آلود
که همیشه درپی رفتن تو
چشم انتظار به آمدنت بود
حال که دوباره آمدی ؛
چرا این چنین مرا از خود می رانی ؟
چرا چشمانت را از من نگاه می داری؟
دیگر تاب و توان سکوت ندارم
حس فریاد در من به اوج رسیده است
فریاد دوستت دارمِ صدایم را گوش کن
درحالی که حرفی نمی زنم
به چشمانم نگاه کن
حرفهایم را از نگاهم بخوان
آیا چیزی هست که در آن ببینی؟
آیا پاسخ دردهایم را در آن می یابی؟
آری این نهایت حرفهای من است
که در چشمانم جمع شده است
این کلماتی است
که زبانم یارای ادا کردن آن را نداشت و ندارد
این سیل اشک های من نیست
که از چشمانم روان شده است،
این تمام حرف های من است
که روزی به تو گفته بودم
چه شد ؟
مگر حرف هایم چه بود ؟
چرا دوباره چشمانت را از من گرفتی؟
مگر نگاهم تلخی رفتنت را با مرگ آرزوهام به تصویر نکشید؟
مگر این نگاه خسته؛
خسته از فریادهای بی فرجام ؛
از روز های بی تو بودن
و از بی دلیل بودن رفتنت
و از نامهربانیت سخن نگفت؟
مگر تصویر زیبای صورت خودت را
در آخرین باری که درچشمانم نگاه کردی
و در آن به یادگار مانده است را ندیدی؟
چه بود که صورتت از شرم گلگون شد؟
چه بود که اشک از چشمانت جاری؟
شاید اکنون صدایم را در عین خاموشی زبانم می شنوی
شاید …
کمی بمان!
کمی به من نگاه کن!
نگاهت تنها دلیل آرامشم است!
مرا با نگاهت مهمان کن